Лісты да Жазефіны : ваенныя шляхі французскага афіцэра. 1805–1812

няма водгукаў

Сцебурака Анатоль, Мас Франсуаза-Альбярціна

9.20 руб.

Памер: 130x200 мм

Вага: 250 г

Purchase

Абраны варыянт адсутнічае на складзе. Калі ласка, абярыце іншы варыянт.

Гісторыя Навуковая літаратура Нацыянальная бібліятэка Беларусі Сцебурака Анатоль Мас Франсуаза-Альбярціна

Апісаньне

Лісты да Жазефіны : ваенныя шляхі французскага афіцэра. 1805–1812 [манаграфія] / А. М. Сцебурака, Ф.-А. Мас. – Мінск : Нацыянальная бібліятэка Беларусі, 2018. – 137 с. : іл.

ISBN 978-985-7125-67-8

Гэтая кніга – рэканструкцыяй жыццёвага шляху французскага афіцэра Шарля-Піліпа Фіта дэ Сусі – удзельніка шматлікіх ваенных кампаній Напалеона ў 1805–1812 гг. Шарль-Піліп быў прадстаўніком вядомага дваранскага роду, які пасля Рэвалюцыі 1789 г. імкнуўся знайсці сабе месца ў новых умовах і працягваў служыць Францыі. Асаблівае месца ў выданні займае апошні год жыцця афіцэра – удзел у вайне 1812 г.: драматычны і насычаны падзеямі эпізод, які адбываецца на беларускіх землях. Кніга абапіраецца на шматлікія дакументальныя сведчанні, якія захоўваюцца ў зборах Беларусі і Францыі. Асноўная гістарычная крыніца, якая дазваляе аднавіць падзеі, – унікальная калекцыя лістоў Шарля-Піліпа да жонкі Жазефіны, якая зберагаюцца ў Нацыянальнай бібліятэцы Беларусі.

ЗМЕСТ
ЧАСТКА І. КАРЭСПАНДЭНЦЫЯ ФІТА ДЭ СУСІ. ФРАНЦУЗСКІЯ РУКАПІСЫ Ў МІНСКУ, АДКУЛЬ ЯНЫ?
Карэспандэнцыя Шарля-Піліпа Фіта дэ Сусі
Як французскія рукапісы трапілі ў Беларусь
Паходжанне і юнацтва Ш.-П. Фіта Дэ Сусі

ЧАСТКА ІІ. ВАЕННАЯ КАР’ЕРА Ш.-Ф. ФІТА ДЭ СУСІ
Пачатак службы ў войску 1799–1805
Ад’ютант Генерала Бамона 1805–180
     1805, Аўстрыя
     1806, Баварыя
Ад’ютант генерала Келермана 1807–1811
     1807, Прусія
     1807, Іспанія
     1808, Партугалія – Іспанія
     1809, Іспанія
     1810, Іспанія
     1811, Іспанія
Ад’ютант генерала Вацье, 1812
     Руская кампанія 1812

Крыніцы і літаратура

Рэзюмэ
Резюме
Resume
Summary
Дадатак

ФРАГМЕНТ З КНІГІ Паглядзець

1811

Іспанія

Адпачынак доўжыўся некалькі месяцаў. У гэты час ён апекаваўся сямейнымі справамі і ад’язджаў упэўнены, што ў яго мусіць з’явіцца папаўненне. Зрэшты, так і адбудзецца – у жніўні 1811 г. у яго народзіцца другі сын – Шарль.

Толькі ў студзені 1811 г. па звыклым шляху Шарль рушыў у Іспанію. На поўдні Францыі да Сусі далучыўся яго сябар – Лемуан і яны разам дабіраліся да Баёны. Там Шарля ўжо чакаў ліст ад Келермана з загадам падшукаць для генерала новага сакратара, які меў бы ўзрост 25–30 гадоў і добра трымаўся ў сядле. Гэту справу Шарль адразу перадаручае сваёй жонцы ў Парыжы.

Каб зрабіць шлях у Іспанію больш бяспечным, сябры далучыліся да вайсковага канвоя генерала Жана Лекамюса, які суправаджаў вайсковы скарб. Таму дарога для іх была добрай, ды і ў самой Іспаніі на той момант было адносна спакойна і без эпідэмій.

Шарль дабраўся ў пачатку лютага 1811 г. праз Віторыю да Бургаса ў добрым здароўі і выдатным настроі. Марш па Іспаніі абудзіў у Шарля ў чарговы раз жаданне падзяліцца ўражаннямі аб тутэйшым людзе, яго характары і стаўленні да французаў. «Неверагодная галеча і бруд суправаджае кожнага іспанца. З кожным з іх вандруе цэлая зграя інсектаў, якая іх несупынна даймае. Сярод гэтых шэльмаў, якіх дужа шмат у гэтым краі, ёсць нават звычай пры сустрэчы адзін аднаму забіваць гэтых крывасмокаў.

З той прычыны, што іспанцы не змяняюць звычак, яны захоўваюць да нас тыя ж пачуцці нянавісці ў сэрцах, іх вочы свецяцца помстай, у іх вуснах – мана, у думках – здрада…

Іспанцы не рэлігійныя – яны фанатыкі. Калі яны мацнейшыя, то не выбачаюць ніколі. Калі яны ў прыгоне, то яны нас цішком рэжуць. Гэта не цывілізаваны народ, але і не дзікі. Гэта проста іншы від, які падобны да чалавека фізічна, але маральна ён падобны толькі да сябе самога. Ён рэлігійны і цёмны, фанабэрысты і вёрткі, ён дужы, але гультаяваты. Яго сэрца акамянела для сяброўства, але палае агнём нянавісці. Ён прымае дабрадзейства як віннае ды ніколі не плоціць за гэта падобным. Адным словам, гэта краіна пыхі, гультайства і галечы. Калі іх абавязаць працаваць, то гэта будзе ўспрынята як вяршыня дэспатызму. Прачынацца, каб пад’есці і класціся спаць, каб ператравіць спажытае – вось чым яны занятыя ўсё жыццё. Даволі сумна губляць свой час побач з такімі, калі сам нарадзіўся сярод самага вясёлага, гасціннага і прыязнага народу».

(Канец фрагмета)

Водгукі

Неабходны Лагін або Рэгістрацыя, каб напісаць водгук.

Раім паглядзець

Дневники сотрудника НКВД

Книга основана на рукописях бывшего сотрудника НКВД Иосифа Ятчени. В них он описывает свою жизнь, которая проходила на фоне ключевых событий истории. Рассказывает о службе в царских войсках и в Красной Армии, о революции 1917 года, о работе в качестве резидента спецслужб. Пишет о том, как стал чекистом, а после оказался «врагом народа», подробно повествует о методах сотрудников НКВД, пытках, которые применялись в «американке».

Беларусы ў ЗША

Кіпель Вітаўт

Другое мінскае выданне працы В. Кіпеля “Беларусы ў ЗША” значна дапрацаванае аўтарам з улікам падзей апошніх дзесяцігоддзяў. У кнізе адлюстраваныя розныя этапы беларускай прысутнасці ў Злучаных Штатах — ад з’яўлення першых вядомых паасобных эмігрантаў да апошніх хваляў масавай эміграцыі.