Дзеткам

Кнігі

Калядны падарунак

Коміксы

Часопісы і альманахі

Казкі

Аўдыёкнігі

Выдавецтвы

Календары

Музыка

Рознае

Аўтары

Дом на мяжы
14.00 руб.
Памер: 145x215 мм
Вага: 340 г

Purchase

Няма на складзе
Радыёла-ПлюсПрозаДраматургіяПеракладыМрожак Славамір

Апісаньне

Выбраныя творы / Укладанне Уладзімір Сіўчыкаў; прадмова Вячаслава Ракіцкага. — Мінск: Радыёла-Плюс; Wrocław: Kolegium Europy Wschodniej im. Jana Nowaka-Jeziorańskiego, 2008. — 216 с.

ISBN 978-985-448-093-0 (Радыёла-Плюс)
ISBN 978-83-61617-92-1 (Kolegium Europy Wschodniej)

У кнігу аднаго з найбуйнейшых і самых знакамітых у свеце польскіх драматургаў, яскравага прадстаўніка тэатру абсурду Славаміра Мрожака (1930—2013) ўвайшлі яго п’есы і апавяданні.


Артыкул пра аўтара ў Вікіпэдыі


ЗМЕСТ  Паглядзець змест цалкам

Парадоксы і вандроўкі (прадмова) Паглядзець прадмову цалкам

Водгукі

Неабходны Лагін або Рэгістрацыя, каб напісаць водгук.

Раім паглядзець

Даўгяла Багдан
За аснову сюжэта графічнага рамана «53 тралейбус» былі ўзяты апавяданні Ўладзіміра Рабіновіча з кнігі "Рабіновіч, як табе не сорамна", вольны пераказ неапублікаваных мемуараў адваката Айзіка Ленчнара, гарадская легенда пра тры танкі і іншыя гісторыі. Любое супадзенне з рэальнасцю аўтар лічыць сваёй заслугай.
Юдина Ольга
У вас есть тараканы? Нет-нет, не в квартире. В голове. Вы хорошо с ними знакомы? Может, вы даже сумели подружиться? Если так, вы — молодец, ибо проделали огромную работу над собой. А теперь представьте, что вместо своих тараканов вы начали видеть тараканов других людей. Вы сможете жить привычной жизнью или сойдёте с ума? Возможно, вы полюбите тараканов больше, чем самого близкого человека. А может быть…
Дзед Янкель
Поўня ўзышла на чорнае неба, яе халодныя прамяні асвячалі пакой, падаючы праз акно. Голасна брахаў суседскі сабака. Я доўга не мог заснуць, таму пэўны час проста ляжаў пад коўдрай і паглядаў у акно. Узгадаў, як мая бабуля вучыла мяне малога, што перад сном у акно глядзець нельга, бо нячыстая можа налякаць. Зразумела, што я, малы хлапчук цікаўны да ўсяго, не мог яе паслухаць. Акно было для мяне нібы дзвярыма ў іншы свет, я падоўгу ўглядаўся ў неба, на якім танчылі халодныя зоры, нават намагаўся іх лічыць. Тады ж бабуля пачынала пужаць мяне «бабамі цыцохамі» і распавядаць мне чарговую байку.