5.80 BYN
Size: 130x180x4 mm
Weight: 90 g
Purchase
out of stock
Description
Скін’кеды / Валя Гайд. — Мінск : Кнігазбор, 2020. — 56 с. — (Бібліятэка Саюза беларускіх пісьменнікаў “Кнігарня пісьменніка”; Пункт адліку).
ISBN 978-985-7227-43-3.
Наклад кнігі цалкам прададзены.
Як весела скакаць праз машыны, бестурботна залазіць на дахі, нястрымана раздаваць шакаладкі, нестандартна здзіўляць дзяўчат, вымушана камунікаваць з праваахоўнікамі — з замалёвак пра гэта і складаецца кніга.
Разам з тым гэта гісторыя сяброўства, адбітак неўтаймаванасці юнацкай энергіі і жадання вырабляць нядбайную дурноту.
ЗМЕСТ
Кеды
Кінаратацыя
Крокі і скокі
Наверсе і наверх
Сушкі не па прызначэнні
Кіданні са свядомасцю і без
Прачухаліся і ачунялі
Безліч таго, што можна зрабіць з “любімаю”
Валікі за ролікі
ФРАГМЕНТ З КНІГІ Паглядзець
ISBN 978-985-7227-43-3.
Наклад кнігі цалкам прададзены.
Як весела скакаць праз машыны, бестурботна залазіць на дахі, нястрымана раздаваць шакаладкі, нестандартна здзіўляць дзяўчат, вымушана камунікаваць з праваахоўнікамі — з замалёвак пра гэта і складаецца кніга.
Разам з тым гэта гісторыя сяброўства, адбітак неўтаймаванасці юнацкай энергіі і жадання вырабляць нядбайную дурноту.
ЗМЕСТ
Кеды
Кінаратацыя
Крокі і скокі
Наверсе і наверх
Сушкі не па прызначэнні
Кіданні са свядомасцю і без
Прачухаліся і ачунялі
Безліч таго, што можна зрабіць з “любімаю”
Валікі за ролікі
ФРАГМЕНТ З КНІГІ Паглядзець
Products You May Like
Пятнаццацігадовая Бася не ўяўляла, хто яна такая, пакуль у дзверы іх з мамай хаты не пастукаліся жаўнеры князя Свету. Яны вышукваюць адметных — расу, якую чамусьці вельмі не любяць звычайныя людзі. Схавацца ад пераследу можна толькі ў паселішчы сярод глухога лесу за непаслухмянай Хітрай ракой. Як толькі Бася зачыняе дзверы хаты, шляху назад для яе не застаецца…
Напісаны ў бліскучым літаратурным стылі аўтабіяграфічны раман Жо Лангеравай (1912—1990) распавядае пра няпросты лёс, які выпаў на долю аўтаркі: ад поўных наіўнымі надзеямі даваенных гадоў да цяжкіх часоў эміграцыі ў ЗША падчас фашысцкае акупацыі, не меней жорсткага перыяду пасля вяртання ў сталінізаваную Чэхаславакію.
Поўня ўзышла на чорнае неба, яе халодныя прамяні асвячалі пакой, падаючы праз акно. Голасна брахаў суседскі сабака. Я доўга не мог заснуць, таму пэўны час проста ляжаў пад коўдрай і паглядаў у акно. Узгадаў, як мая бабуля вучыла мяне малога, што перад сном у акно глядзець нельга, бо нячыстая можа налякаць. Зразумела, што я, малы хлапчук цікаўны да ўсяго, не мог яе паслухаць. Акно было для мяне нібы дзвярыма ў іншы свет, я падоўгу ўглядаўся ў неба, на якім танчылі халодныя зоры, нават намагаўся іх лічыць. Тады ж бабуля пачынала пужаць мяне «бабамі цыцохамі» і распавядаць мне чарговую байку.
