Межавыя знакі
5.00 BYN
Size: 120x190 mm
Weight: 250 g
Purchase
Description

ISBN 978-985-7089-42-0
У кнігу паэта Алеся Каско ўвайшлі выбраныя вершы, напісаныя на працягу мінулых дзесяцігоддзяў, а таксама новыя творы, у якіх аўтар шчыра, прачула і па-майстэрску выяўляе свае душэўныя пачуцці і грамадскія перажыванні пра жыццё, творчасць і беларускую будучыню.
Артыкул пра Алеся Каско ў Вікіпэдыі
ЗМЕСТ Паглядзець
На Дзяды
Апоўначы стрэлкі гадзінніка зварухнуліся ўлева.
Апоўначы на мой горад апусцілася залева.
У космах дажджу пад аціхлымі вокнамі
З’явіліся постаці — бязважкія і адзінокія.
І вузкія вулачкі неверагоднае дзеялі…
Старыя домікі выпростваліся і маладзелі.
Ля сквераў — нябачныя дзённым прахожым —
З травы падымаліся раскіданыя агароджы.
І лаўкі ля іх вытыркаліся рэбрамі-спінкамі.
Камлістыя вербы станавіліся кволымі вярбінкамі.
Па-над пляцамі —
У змроку амаль непрыкметна —
Змяняліся абрысы і вобразы манументаў.
Бялелі ў залеве на вулічных пераходах
Уборы старамодныя — забытага веку і года…
А ўранку дождж сціхнуў, і ўзбуджаны горад
Абмытымі вокнамі пазіраў пыхліва і горда.
Над мокрымі дахамі, над вадасцёкамі
Сплывалі постаці — бязважныя і адзінокія.
І толькі ў кватэрах усміхалася ніякавата
Абліччы юрныя на парэпаных фотакартках.
1991
Products You May Like
“Эпідэмія ружаў” — не проста кніга, пад вокладкай якой сабраныя старыя і новыя вершы Вальжыны Морт. Гэта чарадзейны сад, дзе побач растуць боль і радасць, любоў і вусціш, жорсткасць і меланхолія. Сад, у якога няма агарожы, сад, дзе валадараць цені і дзе кожны сам за сябе.
Нікалоз Бараташвілі (1817–1845) – вялікі паэт-рамантык, чалавек складанага лёсу. Цяпер яго лічаць класікам грузінскай літаратуры, аднак пры жыцці не было надрукавана ніводнага яго паэтычнага радка. Некалькі вершаў пабачылі свет праз сем гадоў пасля паэтавай смерці, а па выданні зборніка ў 1876 годзе Бараташвілі стаўся найпапулярнейшым паэтам у Грузіі, ці не другім следам за Шата Руставэлі.
Афанасій Фет (1820–1892) – рускі паэт, перакладчык і мемуарыст, якога ўсе сучаснікі называлі сапраўдным і рэдкім лірычным талентам, а Мікалай Някрасаў лічыў, што такой паэтычнай асалоды, якую дорыць сваімі вершамі Фет, немагчыма знайсці ні ў якога рускага аўтара пасля Пушкіна.