Скін’кеды

Топ продажаў №1 за Чэрвень 2020

няма водгукаў

Гайд Валя

5.80 BYN

Памер: 130x180x4 мм

Вага: 90 г

Purchase

Няма на складзе

Проза Кнігазбор (выдавецтва)Сэрыя "Бібліятэка Саюза беларускіх пісьменнікаў “Кнігарня пісьменніка”Падсэрыя "Пункт адліку"Гайд Валя

Апісаньне

Скін’кеды / Валя Гайд. — Мінск : Кнігазбор, 2020. — 56 с. — (Бібліятэка Саюза беларускіх пісьменнікаў “Кнігарня пісьменніка”; Пункт адліку).

ISBN 978-985-7227-43-3.

Наклад кнігі цалкам прададзены.

Як весела скакаць праз машыны, бестурботна залазіць на дахі, нястрымана раздаваць шакаладкі, нестандартна здзіўляць дзяўчат, вымушана камунікаваць з праваахоўнікамі — з замалёвак пра гэта і складаецца кніга.

Разам з тым гэта гісторыя сяброўства, адбітак неўтаймаванасці юнацкай энергіі і жадання вырабляць нядбайную дурноту.

ЗМЕСТ

Кеды
Кінаратацыя
Крокі і скокі
Наверсе і наверх
Сушкі не па прызначэнні
Кіданні са свядомасцю і без
Прачухаліся і ачунялі
Безліч таго, што можна зрабіць з “любімаю”
Валікі за ролікі

ФРАГМЕНТ З КНІГІ Паглядзець

КЕДЫ
Неўзабаве пасля нашага знаёмства @картопка набывае дыск з фільмам «Трынаццаты раён», якому давядзецца даволі моцна паўплываць на нашую будучыню. Праз некалькі год @картопка скажа, што гэта адзіны выпадак у яго жыцці, калі ён, нічога не ведаючы пра стужку, наважыўся яе купіць. У дадатковых матэрыялах да фільма маецца дзесяціхвілінны ролік, у якім распавядаецца пра сутнасць і філасофію паркурy. Моцна ўражаныя, мы шпарка ідзём на двор, каб скакаць з вышыні, куляцца і пераадольваць парэнчы разнастайнымі спосабамі.

Французы займаюцца паркурам у красоўках; мы, пераспрабаваўшы ўвесь абутак, што мелі, спыняемся на звычайных чорных кедах. Яны не праслізгваюць, няблага чапляюцца за сценкі і выдатна прыстасоўваюцца да парэнчаў, калі трымаеш раўнавагу. Праўда, кеды маюць танкую падэшву, таму скакаць з вышыні ў іх даволі балюча (часткова праблема вырашаецца дадаваннем вусцілкаў), і ў прынцыпе хутка зношваюцца. Кеды даводзіцца мяняць ледзь не раз на месяц. Нярэдка мы ходзім па базарах у пошуках найлепшых — са, здавалася б, аднолькавых — кедаў. У розных партыях адрозненні могуць быць і ў таўшчыні вусцілкаў, і ў якасці склейвання. Асобнае майстэрства — знайсці патрэбны памер: нам падыходзяць маркіроўкі ад сорак другой да сорак шостай. Хутка ў нас збіраюцца цэлыя пакеты з непрыдатнымі больш ні да чаго кедамі (але і яны будуць не раз перабірацца ў пошуках больш-менш “жывога” кандыдата на экстраную замену).

Мой сябра расказвае, што яшчэ да нашага знаёмства ён паспеў знасіць велізарную колькасць кедаў. Новыя кеды, гуляючы ў футбол, ён знішчаў за якія-небудзь пару тыдняў, пасля чаго яго маці здавала іх па гарантыі ў краме; больш за тое, @картопка сцвярджае, што адбывалася гэта нават некалькі разоў запар падчас аднаго гарантыйнага тэрміну.

Мне асабліва падабаецца гісторыя, як @картопка прыйшоў гуляць у футбол без кедаў. На шчасце, запасныя знайшліся ў яго сябра. Занадта маленькі памер абутку @картопку не засмуціў. У запале гульні ён разнасіў кеды настолькі, што іх уладальнік не абуваў гэтую пару ўжо больш ніколі.

Падобны выпадак адбыўся неяк і са мною. Тады я значна прайграў у стометровым забегу знаёмаму, а потым вызначылася, што яшчэ амаль на старце ў таго адвалілася падэшва, і ён прабег дыстанцыю фактычна адной з ног толькі ў шкарпэтцы.

Вядома, я распавядаю @картопку, як я захапіўся кедамі. Адбылося гэта на ролерскай пляцоўцы, калі туды выпадкова трапіла сяброўка маёй тамтэйшай знаёмай. Яна была ў самых што ні на ёсць звычайных чорных кедах. Але выглядала ў іх неяк надзвычай цудоўна: такое простае і ідэальнае спалучэнне — “дзяўчына і кеды”. Гэты вобраз захапіў мяне, штось значна змяніўшы ў маёй галаве ў той дзень. З таго часу я заўжды звяртаў увагу спачатку на кеды, а толькі потым заўважаў дзяўчыну. Атрымаўся гэткі асабісты алгарытм “Кеды. Твар. Дзяўчына”, якога я шмат гадоў пасля прытрымліваўся амаль нязменна…

(канец фрагменту)

Водгукі

Неабходны Лагін або Рэгістрацыя, каб напісаць водгук.

Раім паглядзець

Паўзмоўча

Кайс Марына

Чаму на старонках няма нумароў? Дзеля чаго след застаецца пустым? Ці расказвае кніга толькі пра чалавека, прапануючы рухацца скрозь гульню ў словы? Як перакрыжоўваюцца формы ценяў на дрэвах, камянях і паперы з пошукам працягу ў апошняй кропцы? Куды знікае чалавек і навошта яго знаходзіць? Ці з’яўляецца адказ адзіным водгукам на пытанне? Адкуль пачынаецца кніга?

Сонька

Карповіч Ігнат

«Сонька» — гэта вялікая і адначасова камэрная, простая, хоць і нялёгкая, прыцішаная, хоць і жарсная, пацыфічная і адначасова брутальная гісторыя, перапоўненая каханьнем. Аўтар скрыжоўвае канвэнцыі ваеннай і мілоснай прозы, каб расказаць пра «даўным-даўно» і «цяпер», пра «тут» і «там», пра пекла і рай памяці.