Воўчая выспа
1.64 руб.
Памер: 130x200 мм
Вага: 250 г
Purchase
Няма на складзе
Апісаньне
Раман. – Мінск: Кнігазбор, 2009. – 248 с. (Бібліятэка Саюза беларускіх пісьменнікаў "Кнігарня пісьменніка"; вып. 5). ISBN 978-985-6930-23-5 Раскулачанаму Ігнасю Караленю ўдалося ўцячы з Сібіры дадому, дзе засталася яго жонка Хрысціна з двума хлопчыкамі-блізняткамі. Тут ён даведваецца, што аднаго з яго маленькіх сыноў украў і знёс у лес воўк... ЗМЕСТ Частка першая Частка другая Частка трэцяя Частка чацвёртая Кастусь Цвірка – паэт, празаік, фалькларыст. Кастусь Цвірка родам са Старадарожчыны, з вёскі Зялёная Дуброва. Закончыў Старадарожскую сярэднюю школу №1, філфак Беларускага дзяржаўнага універсітэта, аспірантуру пры Інстытуце мастацтвазнаўства, этнаграфіі і фальклору Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі. Кандыдат гістарычных навук. Працаваў настаўнікам у Капыльскім раёне (в. Труханавічы), рэдактарам на Беларускім радыё, старшым навуковым супрацоўнікам у НАНБ, загадчыкам аддзела паэзіі часопіса "Полымя", галоўным рэдактарам выдавецтва "Беллітфонд". У Інстытуце літаратуры імя Я. Купалы распрацаваў шматтомную кніжную серыю "Беларускі кнігазбор". Адзін са стваральнікаў Міжнароднага фонда "Беларускі кнігазбор" (цяпер – МГА "Белкнігазбор"). 3 дня стварэння арганізацыі з'яўляецца яе старшынёй і галоўным рэдактарам аднайменнай кніжнай серыі. Аўтар і ўкладальнік многіх кніг паэзіі і прозы.
Водгукі
Неабходны Лагін або Рэгістрацыя, каб напісаць водгук.
Раім паглядзець
Что будет, если пенсионерка в один день начнёт просвечивать? А если в многоэтажке на окраине Минска проснётся Том Йорк? Эти и другие истории — в дебютном сборнике Евгения Казарцева “F43”.
У вас есть тараканы? Нет-нет, не в квартире. В голове. Вы хорошо с ними знакомы? Может, вы даже сумели подружиться? Если так, вы — молодец, ибо проделали огромную работу над собой. А теперь представьте, что вместо своих тараканов вы начали видеть тараканов других людей. Вы сможете жить привычной жизнью или сойдёте с ума? Возможно, вы полюбите тараканов больше, чем самого близкого человека. А может быть…
Поўня ўзышла на чорнае неба, яе халодныя прамяні асвячалі пакой, падаючы праз акно. Голасна брахаў суседскі сабака. Я доўга не мог заснуць, таму пэўны час проста ляжаў пад коўдрай і паглядаў у акно. Узгадаў, як мая бабуля вучыла мяне малога, што перад сном у акно глядзець нельга, бо нячыстая можа налякаць. Зразумела, што я, малы хлапчук цікаўны да ўсяго, не мог яе паслухаць. Акно было для мяне нібы дзвярыма ў іншы свет, я падоўгу ўглядаўся ў неба, на якім танчылі халодныя зоры, нават намагаўся іх лічыць. Тады ж бабуля пачынала пужаць мяне «бабамі цыцохамі» і распавядаць мне чарговую байку.