Моцны Жбуць
10.60 руб.
Памер: 130x200 мм
Вага: 310 г
Purchase
Няма на складзе
Апісаньне
Раман / Пераклад з чэшскай Веранікі Бяльковіч. — Мінск: І. П. Логвінаў, 2013. — 168 с. — (Чэшская калекцыя). Цвёрдая вокладка.ISBN 978-985-562-004-5.
Паводле Irena Dousková, Hrdý Budžes, 1998.
У рамане “Моцны Жбуць” Ірэна Доўскава вяртаецца ў часы свайго дзяцінства — змрочны перыяд чэхаславацкай нармалізацыі 70-х гг. Сямейныя непаразуменні, школьнае жыццё і атмасфера правінцыйнага тэатра, дзе працуюць бацькі, ствараюць рэчаіснасць, якую спрабуе асэнсаваць схільная да лішніх развагаў і лішняй вагі дзевяцігадовая Гэленка Соўчкава. Гэты аўтабіяграфічны раман паўніцца смешнымі і сумнымі гісторыямі жыцця тыповага сацыялістычнага райцэнтра, якое можна падацца знаёмым і беларускаму чытачу.
Ганна Янкута: Жбуць вялікі і магутны, альбо 5 прычын чытаць Ірэну Доўскаву
ЗМЕСТ Паглядзець змест цалкам
ПРА АЎТАРКУ
Ірэна Доўскава (Irena Dousková) нарадзілася ў гарадку Пршыбрам у акторскай сям’і. З 1975 г. жыве ў Празе, дзе пазней скончыла юрыдычны факультэт Карлавага ўніверсітэта, аднак юрыстам так і не стала. Змяніла некалькі працаў, большасць з якіх так ці інакш звязаная з журналістыкай. Апошнія некалькі гадоў займаецца пераважна літаратурнай дзейнасцю. На сённяшні дзень Ірэна Доўскава — аўтарка дзясятка кніг, найбольш вядомая з якіх — раман “Моцны Жбуць” (1998). Адразу ж пасля выдання кніга зрабілася бестселерам, дачакалася некалькіх вельмі паспяховых пастановак у тэатры, на радыё і тэлебачанні ды была перакладзеная на нямецкую, польскую, славенскую, вугорскую і балгарскую мовы.
ФРАГМЕНТ З КНІГІ
“Учора быў важны дзень. Учора па школьным радыё я пачула прыгожы вершык пра аднаго дзядзьку. Яго звалі Моцны Жбуць, ён быў вельмі адважны і вытрываў, хоць у яго і здараліся ўсялякія нягоды. У мяне таксама бываюць нягоды, больш за ўсё таму, што я тоўстая і з мяне ўсе смяюцца. Але ўчора я вырашылася, што не здамся. Я буду як Моцны Жбуць і вытрываю.
А яшчэ ўчора здарылася адна прыкрая рэч. Так гаворыць дырэктар тэатра — “прыкрая рэч”, а я яго ведаю, бо мама ў гэтым тэатры працуе акторкай, і тата таксама. І дырэктар, калі хоча сказаць акторам, што нешта не так, дык гаворыць: “Таварышы, тут вось якая прыкрая рэч”. Папраўдзе, я яго не вельмі люблю, бо ён выглядае так, як калі ўсміхаецца чэрап. Чэрапа і шкілета я баюся больш за ўсё. А яшчэ я досыць моцна баюся чарцей, а таксама сабак, бо адзін сабака аднойчы ўкусіў мяне за нагу, але гэта было ў Акопках у дзеда і бабулі. Проста мне падабаецца, калі так кажуць — прыкрая рэч…”
Водгукі
Неабходны Лагін або Рэгістрацыя, каб напісаць водгук.
Раім паглядзець
Чаму на старонках няма нумароў? Дзеля чаго след застаецца пустым? Ці расказвае кніга толькі пра чалавека, прапануючы рухацца скрозь гульню ў словы? Як перакрыжоўваюцца формы ценяў на дрэвах, камянях і паперы з пошукам працягу ў апошняй кропцы? Куды знікае чалавек і навошта яго знаходзіць? Ці з’яўляецца адказ адзіным водгукам на пытанне? Адкуль пачынаецца кніга?
Віктар Казько адлюстроўвае пошукі чалавекам тых сіл, што дапамогуць выстаяць у свеце, напоўненым трагічнымі падзеямі, і дадуць штуршок для руху наперад, да лепшага жыцця. Ён папярэджвае, што без беражлівага захавання спадчыны продкаў, чэрпання з яе адвечнай мудрасці не будзе будучыні ні ў народа, ні ў чалавецтва наагул.
Аўтары нумару: Святлана Алексіевіч, Уладзімер Арлоў, Наста Кудасава, Ева Лявонава, Уладзімір Міхно, Сяргей Рублеўскі, Ігар Сідарук ды іншыя.
