Моцны Жбуць
10.60 BYN
Памер: 130x200 мм
Вага: 310 г
Purchase
Няма на складзе
Апісаньне
Раман / Пераклад з чэшскай Веранікі Бяльковіч. — Мінск: І. П. Логвінаў, 2013. — 168 с. — (Чэшская калекцыя). Цвёрдая вокладка.ISBN 978-985-562-004-5.
Паводле Irena Dousková, Hrdý Budžes, 1998.
У рамане “Моцны Жбуць” Ірэна Доўскава вяртаецца ў часы свайго дзяцінства — змрочны перыяд чэхаславацкай нармалізацыі 70-х гг. Сямейныя непаразуменні, школьнае жыццё і атмасфера правінцыйнага тэатра, дзе працуюць бацькі, ствараюць рэчаіснасць, якую спрабуе асэнсаваць схільная да лішніх развагаў і лішняй вагі дзевяцігадовая Гэленка Соўчкава. Гэты аўтабіяграфічны раман паўніцца смешнымі і сумнымі гісторыямі жыцця тыповага сацыялістычнага райцэнтра, якое можна падацца знаёмым і беларускаму чытачу.
Ганна Янкута: Жбуць вялікі і магутны, альбо 5 прычын чытаць Ірэну Доўскаву
ЗМЕСТ Паглядзець змест цалкам
ПРА АЎТАРКУ
Ірэна Доўскава (Irena Dousková) нарадзілася ў гарадку Пршыбрам у акторскай сям’і. З 1975 г. жыве ў Празе, дзе пазней скончыла юрыдычны факультэт Карлавага ўніверсітэта, аднак юрыстам так і не стала. Змяніла некалькі працаў, большасць з якіх так ці інакш звязаная з журналістыкай. Апошнія некалькі гадоў займаецца пераважна літаратурнай дзейнасцю. На сённяшні дзень Ірэна Доўскава — аўтарка дзясятка кніг, найбольш вядомая з якіх — раман “Моцны Жбуць” (1998). Адразу ж пасля выдання кніга зрабілася бестселерам, дачакалася некалькіх вельмі паспяховых пастановак у тэатры, на радыё і тэлебачанні ды была перакладзеная на нямецкую, польскую, славенскую, вугорскую і балгарскую мовы.
ФРАГМЕНТ З КНІГІ
“Учора быў важны дзень. Учора па школьным радыё я пачула прыгожы вершык пра аднаго дзядзьку. Яго звалі Моцны Жбуць, ён быў вельмі адважны і вытрываў, хоць у яго і здараліся ўсялякія нягоды. У мяне таксама бываюць нягоды, больш за ўсё таму, што я тоўстая і з мяне ўсе смяюцца. Але ўчора я вырашылася, што не здамся. Я буду як Моцны Жбуць і вытрываю.
А яшчэ ўчора здарылася адна прыкрая рэч. Так гаворыць дырэктар тэатра — “прыкрая рэч”, а я яго ведаю, бо мама ў гэтым тэатры працуе акторкай, і тата таксама. І дырэктар, калі хоча сказаць акторам, што нешта не так, дык гаворыць: “Таварышы, тут вось якая прыкрая рэч”. Папраўдзе, я яго не вельмі люблю, бо ён выглядае так, як калі ўсміхаецца чэрап. Чэрапа і шкілета я баюся больш за ўсё. А яшчэ я досыць моцна баюся чарцей, а таксама сабак, бо адзін сабака аднойчы ўкусіў мяне за нагу, але гэта было ў Акопках у дзеда і бабулі. Проста мне падабаецца, калі так кажуць — прыкрая рэч…”
Водгукі
Неабходны Лагін або Рэгістрацыя, каб напісаць водгук.
Раім паглядзець
Пажыўшы ў Гародні, Варшаве і Вільні ды размаўляючы на мовах гэтых краін, нямецкі гісторык і падарожнік Фелікс Акерман прапаноўвае ўнікальную перспектыву нашага кутка Еўропы. І паўсюль ён бачыць стракатае шматмоўнае асяроддзе, якое трошкі адрозніваецца ад літоўскіх, беларускіх і польскіх мараў.
Раман “Нататкі ў плыні часу” мае аўтабіяграфічную аснову. У цэнтры аповеду настаўнік вячэрняй школы і яго штодзённая педагагічная праца, поўная кур’ёзных сітуацый і парадоксаў. Канфлікт паміж дабром і злом трансфармуецца ў канфлікт паміж асобай і сістэмай (школьнай і грамадскай), у якой асоба вымушана існаваць. Станіслаў Ракус выкарыстоўвае новыя для славацкай літаратуры кампазіцыйныя і сюжэтныя прыёмы, што робіць яго творчасць наватарскай.
Тры сябры выпраўляюцца ў рыбу. Максім мусіць злавіць ляшча. Ён добра ведае стратэгію і тактыку лоўлі вялікай рыбы, шматлікія хітрыкі. Але вось ужо два гады яму не шанцуе. Ці дасьць ён рады гэтым разам? Ці выцягне ляшча?
